Στο χθεσινό (πολύ) πρωινό ραντεβού, που είχε συμφωνηθεί στην τοπική συνέλευση της
Αθήνας από την προηγούμενη Πέμπτη, ανταποκρίθηκαν κάποιοι συνάδελφοι - δυστυχώς
όμως όχι αρκετοί ώστε να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις δυναμικές, όπως είχαμε σχεδιάσει. Έτσι, τελικά έγινε μία ανοιχτή
συζήτηση μεταξύ των παρευρισκομένων και, στη συνέχεια, παράσταση έξω από το
υπουργείο υγείας και συνάντηση με τη διευθύντρια του γραφείου της υφυπουργού
κας Σκοπούλη.
Η
συζήτηση που έγινε στο αμφιθέατρο είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξεπερνώντας το
μούδιασμα όλων των παρευρισκομένων για την μη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων,
συζητήσαμε τους λόγους για τους οποίους οι συνάδελφοι μας δεν συμμετέχουν στις
κινητοποιήσεις, παρά την κρισιμότητα της κατάστασης. Προφανώς δεν επαρκεί ως
απάντηση ότι οι μέρες ήταν …δύσκολες λόγω των burn out (!). Ούτε η
πραγματικότητα της καθημερινότητας στις μονάδες, παρά τις δυσκολίες που φέρνει
στη συμμετοχή των εργαζόμενων: κατακερματισμός του προσωπικού, μεγάλη
επιβάρυνση των υπολοίπων όταν κάποιοι λείπουν (μια που όχι απλώς δεν περισσεύει
κάποιος αλλά, αντίθετα, λείπουν πολλοί…), διασπορά των δομών σε όλο το
λεκανοπέδιο. Ωστόσο, οι βαθύτερες αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού:
ü Στο φόβο και την
αναμενόμενη, αντανακλαστική σχεδόν,
αντίδραση των ανθρώπων να κλείνονται στον εαυτό τους και τον μικρόκοσμό
τους μπροστά σε καταστάσεις που αισθάνονται πως δεν ελέγχουν – ως εάν η άρνηση
να μπορούσε να εξαφανίσει τον οδοστρωτήρα…
ü Στην απαξίωση,
στα μάτια πολλών, των διαδικασιών του Συλλόγου
- μια κατάσταση για την οποία (αν την εξετάσουμε με σοβαρότητα και όχι
με την «ανετιά» αυτών που προσπαθούν να καλύψουν το φόβο ή τον καιροσκοπισμό ή
την αδιαφορία τους πίσω από την καταγγελία των συνδικαλιστών «που είναι όλοι
καρεκλοκένταυροι και βολεμένοι») ευθύνη έχουν, σαφώς, όχι μόνον οι «μη
συμμετέχοντες» αλλά και όσοι εμπλέκονται. Σίγουρα υπάρχει σε πολλούς η
νοοτροπία της «ανάθεσης»: «εγώ σε ψηφίζω, κι εσύ οφείλεις να ασχολείσαι – ενόσω
εγώ κοιτάζω τη δουλίτσα μου». Από την άλλη μεριά, να αναφέρουμε και μακρές
περιόδους όπου δεν συγκαλείτο συνέλευση, αποφάσεις γενικών συνελεύσεων που
ουδέποτε υλοποιήθηκαν λόγω αντιλήψεων συγκεκριμένων συνδικαλιστών που
αντιλαμβάνονται προσωποκεντρικά την δράση τους στο ΔΣ, την ελλειπή λειτουργία
της Επιστημονικής Επιτροπής και πολλών τοπικών συμβουλίων, την απουσία του ΔΣ
από τις μονάδες της περιφέρειας κοκ.
Η
συζήτηση επεκτάθηκε και τέθηκαν θέματα αλλαγής της λειτουργίας του συλλόγου και
της εκλογής του Δ.Σ. του, ώστε να εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Αναδείχθηκε, και πάλι, η ανάγκη
αύξησης του αριθμού των μελών του ΔΣ – όπως και η ανάγκη εμπλοκής νέων ανθρώπων
στις διαδικασίες. Συζητήθηκαν απόψεις όπως η μετάβαση του Δ.Σ. σε ένα μικτό
σχήμα στο οποίο εκτός των εκλεγμένων αντιπροσώπων θα συμμετέχουν και κληρωτά
μέλη