(Αυτό είναι:
προσπαθούμε να σπείρουμε ανέμους, μήπως έρθει και καμιά θύελλα – δεν έρχεται –
ε, αμάν πια! Άνθρωποι είμαστε κι εμείς…)
Δεν θα κάνουμε καμία αυτοκριτική παρατήρηση, μια που πιστεύουμε ακράδαντα ότι, από τότε που εφευρέθηκε η αυτοκριτική, χάθηκε το φιλότιμο. Δεν γράφουμε συχνά, όντως. Όχι γιατί δεν παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, αλλά γιατί – ακόμα κι εμείς! – χάνουμε μερικές φορές την καλή μας διάθεση. Η ιδέα που είχαμε, όταν ξεκινήσαμε το μπλογκ, ήταν να φτιάξουμε ένα χώρο ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων, διαπάλης ιδεών, παρουσίασης θεμάτων που μας ενδιαφέρουν. Δεν λειτούργησε, ως τώρα, έτσι – και , προφανώς, η ευθύνη βαραίνει κυρίως εμάς. Όσον αφορά όμως την ενημέρωση και την ανταλλαγή απόψεων, δεν αισθανόμαστε ένοχοι πως αφήνουμε τους συναδέλφους (της Αθήνας τουλάχιστον) «στο σκοτάδι»: ποτέ δεν θεωρήσαμε ότι το διαδίκτυο μπορεί να υποκαταστήσει τη συνάντηση, τη ζωντανή ανταλλαγή απόψεων και τη συζήτηση για το «δια ταύτα». Τον προηγούμενο μήνα έγιναν συνελεύσεις στις οποίες ουσιαστικά δεν ήρθε κανένας (λιγότεροι από 10 άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη, καμιά 20αρια στην Αθήνα). Αυτό είναι δείκτης σοβαρότατων πολιτικών προβλημάτων στο εσωτερικό του συλλόγου – και δεν αντιμετωπίζεται (εάν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε) με «πληρέστερη πληροφόρηση». Ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να δεχτούμε «κράξιμο» διαδικτυακά (παρά μόνον από την περιφέρεια) : όποιος αθηναίος θέλει, ας έρθει να μας βρίσει στη συνέλευση! Και, επί τη ευκαιρία, να πει και καμιά ιδέα για το τι να κάνουμε παραπέρα! Ουφ!
Οκ,
παραμένουμε κι εμείς (όλοι εμείς, μάλλον) σοκαρισμένοι. Εδώ ολόκληρη η κοινωνία το ’παθε, εμείς θα
γλυτώναμε; Ωστόσο, είτε ασχολούμαστε είτε όχι, τα πράγματα που συμβαίνουν μας
αφορούν και επηρεάζουν τη ζωή μας – οπότε, ανασκουμπωνόμαστε και επιστρέφουμε
στο καθήκον.
- Οικονομικά. Ουδέν νεώτερο από το μέτωπο. Τα ΕΣΠΑ (στα οποία εν πολλοίς
στηρίζεται η ανάπτυξη, ενίσχυση και … τελειοποίηση του Οργανισμού) δεν φαίνονται ακόμα στον ορίζοντα –
οπότε και η ανάπτυξη περιμένει τη σειρά της (ας ελπίσουμε να μην κρύβεται
μαζί με την ελπίδα). Τα χρέη
προηγούμενων ετών παραμένουν, όπως και η απειλή που επικρέμεται ότι οι
εταιρείες –αυτές στις οποίες χρωστά
ο ΟΚΑΝΑ – κάποια στιγμή θα ζητήσουν τα λεφτά τους δικαστικά. Θα
παραμείνουν «υπεράνω» πχ εάν λυθεί η συνεργασία τους με τον ΟΚΑΝΑ μετά τους διαγωνισμούς;
Προκηρύσσονται οι διαγωνισμοί
για